صحت برای همه شما میتوانید تمام معلومات صحی را در اینجا بیابید

Tuesday, December 13, 2005

asia

گزارشی از جشن دهمين سالگرد تاسيس 'سازمان آسيای آزاد'

شاهرخ گلستاندر پاريس


دل افروز ابرهيموا رقصنده تاجيک
شنبه دهم دسامبر "سازمان آسيای آزاد" يا همان سازمان Open Asia دهمين سال تاسيس خود را در پاريس جشن گرفت.
سازمان آسيای آزاد که تشکيلات مستقلی است و به هيچ گروه سياسی و يا نهاد دولتی تعلق ندارد، در زمان جنگ داخلی تاجيکستان و به همت نمايندگان جامعه مدنی ايرانی و تاجيک و افغان پايه گذاری شد و به گفته "گيسو جهانگيری" مدير آن "در روزهايی که دولت و نهادهای دولتی پاسخی به نيازهای جامعه نمی دادند. هدف ما و تمام دغدغه ما اين بود که چگونه از خطرات جنگ نجات پيدا کنيم. فعاليت هايمان را روی چه چيزهايی متمرکز کنيم تا بتوانيم قدم های اوليه را به سوی دموکراسی برداريم."
از مهمترين کارهای انجام شده در ده سال گذشته يک مطالعه سراسری در رابطه با خشونت در جامعه و خشونت در خانواده بود که قربانيان آن اکثرا زنان و دختران جوان هستند.
به گفته خانم جهانگيری "اين پروژه دو ساله حدود هزار نفر آدم را جمع کرد، چندين انجمن از دل آن متولد شد و جامعه احساس کرد که اين يک قضيه جدی است که بايد به آن پاسخ داده شود و حتی در تائيد آن يک قانون جديد در تاجيکستان وضع شد."
پروژه "موفقيت آميز" ديگر در رابطه با افغانستان بود و آن دعوت بين المللی شاعران جوان بود که به "کاروان هزار و يک شعر" برای صلح و دموکراسی در افغانستان به پيوندد.
در پاسخ بيش از نهصد شعر از چهار گوشه جهان به سازمان آسيای آزاد رسيد که آنها را در پنج جلد فارسی و فرانسه چاپ و منتشر کردند و به مناسبت آن نمايش مفصلی در يونسکو برگزار شد چرا که هدف اصلی جلب توجه جهانيان به افغانستان بود.
در ده سال گذشته سازمان حضور مستمر و فعال در چندين نهاد بين المللی داشته است، از جمله در آخرين جلسه "پکن به علاوه ده" سازمان آسيای آزاد بعنوان نماينده آسيای مرکزی در آنجا سخنرانی داشت و در کارگاه ها شرکت کرد و حضورش تاثير گذار بود.
جشن دهمين سال تاسيس در تالار بزرگ هنرستان صنعتی پاريس برگزار شد. وسط تالار يک کلبه قرقيزستانی (يورت Yourte) برپا کرده بودند، چادری به قطر چهار - پنج متر که سطح بيرونی آن را با نمد می پوشانند تا ساکنان اين کلبه روستايی را در برابر سرمای شديد منطقه بهتر حفظ کند.
در تالار همه چيز جلوه ای از کشورهای آسيای ميانه داشت: نقاشی ها و سوزن دوزی هايی از قرقيزستان و قزاقستان با نقش گل و پرنده و دخترکان سرخ گونه، ديوارها را پوشانده بود. گليم ها و جاجيم های افغانی و تاجيکی را کف تالار و روی نيمکت ها پهن کرده بودند و غرفه های متعددی صنايع دستی، نقاشی، مجله و کتاب های مصور برای فروش عرضه می کردند.
در محل نمايش فيلم که متاسفانه صدا و نور خوبی نداشت، فيلم بلند فرشته کتف راست ساخته جمشيد عثمانف که سه سال پيش در جشنواره کن حضور داشت و دو فيلم کوتاه يازده هزار کيلومتر دورتر از نيويورک، وطن شيرين که هر دو را "آرزو شريپف" با همکاری سازمان آسيای آزاد ساخته بود، نمايش داده شد.
يازده هزار کيلومتر دورتر از نيويورک، به افغانستان بعد از يازده سپتامبر و حضور ارتش آمريکا اشاره دارد و اينکه کودکان افغان از مراقبتهای بهداشتی و امکانات تحصيلی هرچند اندک برخوردار شده اند.
وطن شيرين به زندگی ساده عشيره ای و مردمان زحمتکش آن می پردازد. دوربين روی چهره زنان و مردان توقف می کند و آنها، شايد بی آنکه بدانند صدا و تصويرشان ضبط می شود به پرسش های فيلمساز پاسخ می دهند و از زندگی شان می گويند.
پيرزنی می گويد: "ازمن عکس نگير از دختران جوان عکس بگير" و پيرزنی ديگر در غم از دست رفته ای می گويد "ما می ميريم، همه می ميرند، وطن ، وطن شيرين"
هر دو فيلم در کمال سادگی، هوشمندانه و با احساس ساخته شده و از تدوينی خوب برخوردار اند.
از حمله برنامه های ديگر نمايش اسلايد از مناظر مختلف کشور های آسيای ميانه و اجرای موسيقی ايرانی با آواز ستاره عطار، نی محمدرضا صفايی و دف و تنبک حيدر صفايی بود.
اين شايد برای نخستين بار بود که چنين محيطی زير يک سقف در فرانسه فراهم شده بود و همانگونه که خانم جهانگيری در مصاحبه اش با من گفت:" اين برای ما هدف عمده ای بوده که گروه های جوامع مختلف را متوجه کنيم که نگاهی دقيق تر و همسويی بيشتری داشته باشند. ما بايد فراتر از احساسات اوليه و ناسيوناليستی خودمان برويم .همدلی از همزبانی بهتر است."

0 Comments:

Post a Comment

<< Home